GEIRA ROMANA 2019.

Caminho da Geira e dos Arieiros is de volledige naam van de camino die ik in de laatste dagen van mei en in de eerste twee weken van juni 2019 wil gaan lopen. De lange benaming heb ik gemakshalve afgekort naar Geira Romana ( vrij verteld romeinse weg). Deze camino loopt voor een deel over de oude Romeinse weg nummer XVIII van Braga in Portugal naar Astorga in Spanje. De weg werd in de jaren 70 - 100 voor Christus als militaire weg aangelegd en hij is tot Astorga, 215 Romeinse mijlen = ongeveer 320 km,lang. De Geira Romana volgt deze Romeinse weg tot even voorbij Lobios in Spanje en buigt dan af naar het gebied van de Arieiros en later gaat hij verder door Galicia naar Santiago.

Na de ontdekking van het graf van Jakobus werd deze route eeuwen lang door pelgrims gebruikt als een van de routes om het  het graf te bezoeken. Na de opkomst van de andere camino's raakte deze camino in de vergetelheid.
In 2016 werd deze camino herontdekt en reeds door een enkele wandelaar en/of fietser afgelegd.
Nadat er meer bekend werd over deze camino waagden zich in 2017 reeds enkele tientallen zich aan deze camino en in 2018 werd deze camino reeds volbracht door ongeveer 200 pelgrims, in hoofdzaak Portugezen op de fiets, pelgrims te voet waren in de minderheid evenals de pelgrims te paard.

In 2016 kwam ik voor het eerst, bij toeval, op het spoor van deze camino en na de, toen, beschikbare informatie te hebben geraadpleegd, kwam ik tot de conclusie dat deze camino voor mij nog te hoog gegrepen was en dat ik eerst wat meer ervaring wilde opdoen op enkele andere weinig of nauwelijks belopen camino's. Nu, na de Camino de Invierno (2x), de Camino Lebaniego, de Camino Vadiniense en de Camino de Torres, ben ik klaar voor deze,voor mij en volgens mij, zeer moeilijke, uitdagende en avontuurlijke camino.

Het is de camino die door de Portugezen de ware camino word genoemd omdat het nog een pure camino is waar de commercie nog niet heeft toegeslagen en de pelgrim volledig op zich zelf is aangewezen. De route gaat over bergen en door diepe dalen, over smalle beken en brede rivieren, door nationale parken, door bossen en open vlaktes, door wijngebieden en kleine gehuchten, dorpjes en stadjes. De camino met de mooiste vergezichten en een verre horizon. De nationale parken en bossen zijn nog rijk aan flora en fauna en worden nog nauwelijks bezocht.

Het is de camino van de grote rivieren Rio Miño, Rio Lima en Rio Ulla. De grootste plaats onderweg is Ribadavia met iets meer dan 5000 inwoners maar meestal varieert het inwoner aantal van de gehuchten en dorpjes van enkele tientallen tot enkele honderden. Alleen het beginpunt, Braga en het eindpunt, Santiago zijn grote steden die overigens het bezoeken meer dan waard zijn. Beide steden heb ik reeds diverse malen bezocht.

Het is ook de camino van de ontmoetingen met de uitermate vriendelijke en behulpzame  lokale bevolking en het kennis maken met de lokale gastronomie. Dit alles in een allesomvattende authentieke context. Wat betreft de  vriendelijke en behulpzame bevolking heb ik inmiddels een ruime ervaring opgedaan op mijn vorige camino's.

Het is de camino van eeuwenoude kerken en kerkjes, kloosters, stenen kruizen, Romeinse mile-stones en dit alles in een architectuur die uitblinkt in eenvoud, kernmerkent voor deze van oudsher arme streken.

Het is geen camino zoals de Camino Francés, de Camino Portugues Central en por la Costa en nog een paar andere. Nee, dit is een camino waarbij ervaringen opgedaan op andere weinig belopen camino's een must is. Deze camino is niet bewijzerd, dus geen gele pijlen of andere aanwijzigingen. Op deze camino zijn geen pelgrimsherbergen en men is dus aangewezen op residencia;s, hostals en kleine eenvoudige kleine hotels. Ook bars, restaurants en winkels zijn dun gezaaid. Veel wegen en paden zijn in een niet al te beste staat maar nog wel begaanbaar. Aangezien deze camino niet bewijzerd is en er alleen een summiere routebeschrijving bestaat is ervaring met het lopen op GPS een must. Als extra kent deze camino grote hoogte verschillen met steile hellingen omhoog dus ook steil omlaag.

Het meest aantrekkelijke voor mij is dat dit soort camino's uitblinkt door volstrekte eenzaamheid en de daarmee samenhangende rust. Het volledig op je zelf aangewezen zijn. Het alles zelf moeten beslissen, bepalen en ervaren en dat je alleen aan je zelf verantwoording hoeft af te leggen over al je beslissingen onderweg. Het telkens opnieuw ervaren hoe eenvoudig het leven is op de camino. Alles wat je nodig hebt draag je op je rug en het dagelijks ritme bestaat uit, eten, lopen, eten lopen, eten en slapen dat ieder dag opnieuw, maar telkens in een andere omgeving en omstandigheden.

Op dit moment nog 100 dagen en dan vertrek ik naar Braga. Nog 100 dagen om mij grondig en terdege voor te bereiden op deze zeer uitdagende camino.
In de volgen de post, over enkele weken ga ik verder in over de te lopen route, afstanden en overnachtingsplaatsen.
Tot dan,
Frans



Reageren ?.
Graag zelfs, maar als je niet reageert via je Google account vermeld dan altijd je naam, anonieme reactie worden niet geaccepteerd.
Alle reacties worden door mij gezien en daarna wel of niet geplaatst.



Reacties plaatsen of lezen ?.
Klik onder aan de pagina op opmerkingen.